O szkole

Budynek naszej szkoły znajduje się na dawnych Teichacker, czyli Polach Stawowych. Powstał jako ważna część największego i najbardziej różnorodnego zespołu gmachów instytucji oświatowych, opieki społecznej, ochrony zdrowia i kultu. W ciągu pół wieku, dzięki inicjatywie i zaangażowaniu magistratu, osób prywatnych, instytucji kościelnych i państwowych, powstały na tym terenie otoczone zielenią budynki przedszkoli, szkół ludowych, szkoły średniej, gimnazjum, seminarium dla przedszkolanek, gmachy opieki społecznej, szpitali dziecięcych i sanatorium, szkoły dla pielęgniarek, administracji kolei oraz kościoły: ewangelicki i katolicki. Pola Stawowe były stopniowo osuszane i zabudowywane w latach 1868 – 1894. 

 

Architektura budynku

Zespół budynków przy ul. J. Wł. Dawida 5-11 we Wrocławiu (Arletiusstrasse 5-11) powstał w latach: 1901-1903 (I etap budowy) i 1907-1909 (II etap budowy), jako Zespół Szkół Ludowych.

Autorami projektu byli wrocławscy architekci: Richard Plüddemann i Karl Klimm. Zespół Szkół Ludowych usytuowany u zbiegu ulic Joannitów i Dawida powstał w tym samym czasie i na wspólnej działce wraz z kompleksem Gimnazjum Św. Elżbiety (dzisiejszy Instytut Pedagogiki i Instytut Psychologii Uniwersytetu Wrocławskiego). 

Zespół składał się z dwóch budynków, które swoimi elewacjami szczytowymi zwrócone zostały ku ulicy oraz z hali gimnastycznej, umiejscowionej poprzecznie do nich. Projekt neogotyckiego wystroju elewacji, z charakterystycznymi ażurowymi szczytami ryzalitów i osiami okiennymi, ujętymi we wnęki, charakteryzuje się: trójkątną formą szczytów o poziomo odgiętych narożach, prostym zamknięciem otworów okiennych z łukami odciążającymi i uproszczonym, stylizowanym detalem architektonicznym. 

Pod koniec II wojny światowej budynek został przeznaczony na szpital i całkowicie opróżniony ze sprzętów. Na skutek działań wojennych uległ też częściowemu zrujnowaniu, jednak nie został całkowicie zniszczony.

 

Szkoła przy Dawida

Historia naszej szkoły nierozerwalnie łączy się z losami Wrocławia, sięga pionierskiego roku 1945, kiedy odradzała się tutaj polskość.

Zalążkiem naszej szkoły były klasy budowlane, zorganizowane w I Państwowym Gimnazjum Technicznym przy ulicy Mathias-str. 5 (obecnie ul. Drobnera). Formalnie 1 września 1945 r., a faktycznie 1 października 1945 r., odbyła się inauguracja roku szkolnego. Po pierwszym półroczu, kierunek budowlany został przeniesiony do budynku przy ul. Bożogrobowców (obecnie Dawida 5), dając początek pierwszej szkole budowlanej: Gimnazjum i Liceum Budowlanemu. W tym samym budynku zorganizowano III Państwowy Ośrodek Szkolenia Zawodowego.

W czasie II wojny światowej, ze względu na usytuowanie w pobliżu Dworca Głównego, w budynkach szkolnych zorganizowano szpital. Gdy przystąpiono do organizowania szkoły, należało przede wszystkim usunąć poważne zniszczenia. W ramach pracy społecznej, personel pedagogiczny, administracyjny oraz uczniowie, wyszukiwali na terenie miasta (i poza nim) stoły, ławki, krzesła i żelazne piecyki. We własnym zakresie szklono okna, instalowano ogrzewanie, uzupełniano sieć oświetleniową.

W pierwszych latach obok nastolatków, w ławkach zasiadali byli partyzanci i żołnierze, którzy przybyli z różnych stron kraju, aby zdobyć zawód technika budowlanego i przystąpić do odbudowy zniszczonej ojczyzny. 

W pierwszym roku szkolnym zostały powołane dwie drużyny harcerskie: żeńska i męska; Zespół Dramatyczny, który wystawił w teatrze publicznym dwie sztuki: „Zemstę” A. Fredry i „Sen srebrny Salomei” J. Słowackiego. Szkoła mogła także poszczycić się własnym chórem i biblioteką.

W roku szkolnym 1950/1951 nastąpiła reorganizacja: Gimnazjum i Liceum Budowlane przemianowano na 5-letnie Liceum Budowlane; w roku szkolnym 1951/1952 zmieniono nazwę na Technikum Budowlane, a w roku szkolnym 1955/1956 przeniesiono na ul. Dawida szkołę budowlaną z ul. Sztabowej. Obok szkoły młodzieżowej istniał Wydział dla Pracujących: stacjonarny i zaoczny. W roku szkolnym 1966/1967 podjęto decyzję o podziale szkoły: klasy o specjalnościach ogólnobudowlanych, Państwową Szkołę Architektury i Wydział Zaoczny przeniesiono do nowej szkoły przy ulicy Grabiszyńskiej 283. Na ulicy Dawida pozostały klasy o specjalnościach związanych z ochroną środowiska: budownictwa wodnego, technologii wody, urządzania i pielęgnacji terenów zielonych, Policealne Studium Zawodowe o specjalności ochrona powietrza przed zanieczyszczeniem (powstałe w 1973 roku), część szkoły zasadniczej oraz Wydział dla Pracujących o specjalnościach budowlanych. W 1975 roku szkoła zmienia nazwę na Zespół Szkół Zawodowych nr 5.

W roku szkolnym 1979/1980 na ulicę Dawida zostaje przeniesiona zasadnicza szkoła zawodowa dla młodocianych pracowników, która dotychczas znajdowała się przy ulicy Kotlarskiej. Od roku szkolnego 1983/1984 szkoła została szkołą integracyjną, ponieważ wtedy naukę w zasadniczej szkole zawodowej rozpoczęli uczniowie niedosłyszący (zawody: krawiec, tapicer).

Nasza szkoła była pierwszą szkołą zawodową w Polsce, która nawiązała współpracę partnerską ze szkołą zawodową poza granicami kraju – w Kaufbeuren (RFN).

 

W roku szkolnym 2002/2003 do szkoły przyłączone zostały klasy Zasadniczej Szkoły Zawodowej i Technikum Wieczorowego z Zespołu Szkół Spożywczych. W roku szkolnym 2005/2006 powołano Technikum Uzupełniające dla Dorosłych nr 5, dwa lata później – w roku szkolnym 2007/2008 powołano Technikum nr 5.

Dokładnie 5 lat temu, 25 maja 2011 roku Technikum nr 5 i Zasadnicza Szkoła Zawodowa nr 5 otrzymały imię Jana Kilińskiego. Kim był Jan Kiliński - sprawdź TUTAJ - prezentacja multimedialna..

 

Zawód kwestią zasadniczą

Na przestrzeni lat, uczniowie naszej szkoły mieli możliwość podejmowania nauki wielu różnych zawodów. Dawniej były to: technik ochrony środowiska, budownictwa wodnego, technologii wody, ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem. Na poziomie zasadniczym: fryzjer, cukiernik, piekarz, sprzedawca, fotograf, lakiernik, stolarz, tapicer, elektryk, murarz-tynkarz, złotnik-jubiler, wędliniarz, krawiec, obuwnik, dekarz, kucharz, malarz-tapeciarz, mechanik pojazdów samochodowych, blacharz samochodowy, elektromechanik pojazdów samochodowych.

 

Szkoła umiejętnie zarządzana

Jak wiadomo, żadna placówka nie może dobrze funkcjonować, jeżeli nie ma odpowiedniego przywódcy. Nasza szkoła od lat miała najlepszych dyrektorów, a byli to kolejno:

inż. Apolinary Czerski,

inż. Zbigniew Oleś,

inż. Jan Fusek,

inż. Antoni Kidybiński,

mgr Władysław Wiatrak,

inż. arch. Henryk Ciaputa,

inż. Zdzisław Borowiecki,

mgr inż. Grzegorz Siotor,

inż. Remigiusz Tomalik,

inż. Roman Borsuk,

mgr inż. Olga Walewska – Siekierka,

mgr inż. Barbara Wolek,

mgr inż. Czesława Gersztyn.

 

Obecnie funkcję dyrektora w Zespole Szkół Zawodowych nr 5 pełni mgr Wiesław Filipiak.

 

Ważne przedsięwzięcia

 

Przez lata funkcjonowania, szkoła brała udział w wielu ważnych przedsięwzięciach. Wyżej wspomniana została już wymiana międzynarodowa, trzeba pamiętać również o zawodach sportowych w wielu różnych dyscyplinach, jak np. lekkoatletyka czy koszykówka. W kronikach szkolnych odnotowano wiele sukcesów w twórczości własnej uczniów, konkursach recytatorskich, konkursach piosenki turystycznej, olimpiadach historycznych.

Dziś nasi uczniowie odznaczają się niezwykłą aktywnością w konkursach związanych z zawodami: fryzjerskich, BHP, na wyroby piekarskie i cukiernicze, a także wielu innych.

 

Zespół Szkół Zawodowych nr 5 we współpracy z Dolnośląską Izbą Rzemieślniczą od 1995 roku organizuje Turniej na Najlepszego Ucznia w Zawodzie Ciastarz i Piekarz, a od 2005 roku w Zawodzie Cukiernik i Piekarz. Konkurs składa się z trzech etapów: szkolnego, wojewódzkiego i ogólnopolskiego; ma na celu motywowanie uczniów do poszerzania wiedzy teoretycznej i doskonalenia umiejętności praktycznych, a także promowanie szkolnictwa zawodowego, w szczególności zawodów piekarz i cukiernik.

 

Innym ważnym przedsięwzięciem jest organizacja ogólnopolskiego konkursu „Zwykli ludzie wielkimi bohaterami”, poświęconego patronowi szkoły – Janowi Kilińskiemu, który z zawodu był szewcem, ale także jednym z pułkowników powstania kościuszkowskiego i uczestnikiem spisków powstańczych. Uczestnicy mają do wyboru trzy kategorie: literacka, muzyczno-literacka, plastyczna. Cele konkursu to przede wszystkim przybliżenie postaci Jana Kilińskiego, poszukiwanie literackich i historycznych wzorów do naśladowania, inspirowanie do podejmowania i doskonalenia pracy twórczej.

 

Szkoła w liczbach

Przez pierwsze 25 lat funkcjonowania w naszej szkole wykształconych zostało:

• 6000 techników budowlanych różnych specjalności,
• 3500 rzemieślników budowlanych różnych specjalności,
• 350 mistrzów budowlanych różnych specjalności,
• 800 fachowców różnych specjalności,
• 1600 techników budownictwa wodnego, technologii wody, ochrony środowiska, urządzania i pielęgnacji terenów zielonych,
• 500 techników ochrony powietrza przed zanieczyszczeniem,
• 26 fotografów,
• 20 techników fryzjerów,
• 791 fryzjerów – rzemieślników,
• 226 fotografów,
• 274 stolarzy,
• 255 tapicerów + 95 tapicerów słabosłyszących,
• 58 krawców,
• 1660 techników budownictwa ogólnego,
• 400 techników meblarstwa,
• 47 techników instalacji sanitarnych.

 

Z czasem powyższe liczby znacznie wzrosły i tak po 50 latach funkcjonowania placówki, szkołę ukończyło 18 119 absolwentów różnych specjalności. Dziś, po 70 latach, ta liczba to.....

 

Sto lat, niech żyje nam!

Mamy nadzieję, że przed naszą szkołą jeszcze wiele lat pięknych tradycji. Cieszymy się, że możemy tworzyć je z Państwem: bardzo dziękujemy tym, którzy już zapisali się w historii naszej szkoły i serdecznie zapraszamy tych, którzy będą z nami tworzyć jej przyszłość.